-
1 excuse
1. [ɪks'kjuːs] n( justification) usprawiedliwienie nt, wytłumaczenie nt; ( untrue) wymówka f; ( reason (not) to do sth) pretekst m2. [ɪks'kjuːz] vt( justify) usprawiedliwiać (usprawiedliwić perf), tłumaczyć (wytłumaczyć perf); ( forgive) wybaczać (wybaczyć perf)to excuse sb from doing sth — zwalniać (zwolnić perf) kogoś z robienia czegoś
if you will excuse me — jeśli Pan/Pani pozwoli
to excuse o.s. for sth/for doing sth — tłumaczyć się (wytłumaczyć się perf) z czegoś/ze zrobienia czegoś
* * *1. [ik'skju:z] verb1) (to forgive or pardon: Excuse me - can you tell me the time?; I'll excuse your carelessness this time.) wybaczać2) (to free (someone) from a task, duty etc: May I be excused from writing this essay?) zwolnić2. [ik'skju:s] noun(a reason (given by oneself) for being excused, or a reason for excusing: He has no excuse for being so late.) wytłumaczenie, usprawiedliwienie
См. также в других словарях:
pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… … Słownik języka polskiego